و حالاشاید ......زاد روز

مگر میشودعشق ات رانفهمید

من در برگ برگ گلهای

قاصدک و شیطنت پروانه ی

حضورت و

نوشته هایی که هرگز

ننوشته ایی

و سکوتی که هرگز نشکسته ایی

و دستی که همیشه گرم بود

 چشمی که درانتظار است

و اینکه

جهانت بودم و هستم و خواهم بود

و این  آغوش امن تو

.

.

.

مرا بر زمین گذاشته ایی

فارغ شده ایی

و من پا بر زمین می گذارم